blog

متخصص داخلی (internist) یا پزشک عمومی، یک پزشک متخصص در تشخیص و درمان بیماری‌های داخلی است. این بیماری‌ها می‌توانند شامل طیف گسترده‌ای از مشکلات پزشکی از جمله بیماری‌های قلبی، ریوی، گوارشی، عصبی، کلیوی، غدد درون‌ریز و خونی باشند.

برخی از بیماری‌های اصلی که متخصص داخلی آنها را درمان می‌کند عبارتند از:

• بیماری‌های قلبی عروقی، مانند بیماری قلبی، سکته مغزی، فشار خون بالا و بیماری عروق کرونر.
• بیماری‌های ریوی، مانند آسم، برونشیت مزمن، و ذات الریه.
• بیماری‌های گوارشی، مانند زخم معده، بیماری کرون، و کولیت اولسراتیو.
• بیماری‌های عصبی، مانند سکته مغزی، بیماری آلزایمر، و پارکینسون.
• بیماری‌های کلیوی، مانند نارسایی کلیه، سنگ کلیه، و عفونت کلیه.
• بیماری‌های غدد درون‌ریز، مانند دیابت، تیروئید کم‌کار، و تیروئید پرکار.
• بیماری‌های خونی، مانند کم‌خونی، سرطان خون، و بیماری‌های خونریزی‌دهنده.

علاوه بر این بیماری‌ها، متخصص داخلی ممکن است سایر بیماری‌های داخلی را نیز درمان کند، مانند:

• عفونت‌های جدی، مانند پنومونی و مننژیت.
• بیماری‌های خودایمنی، مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید.
• بیماری‌های التهابی، مانند سندرم روده تحریک‌پذیر و بیماری التهابی روده.
• بیماری‌های متابولیک، مانند کلسترول بالا و دیابت.
• بیماری‌های سرطانی، مانند سرطان سینه و سرطان پروستات.

متخصص داخلی با انجام معاینه فیزیکی، گرفتن شرح حال پزشکی، و انجام آزمایشات و تصویربرداری، به تشخیص بیماری می‌پردازد. پس از تشخیص بیماری، متخصص داخلی برای درمان آن دارو تجویز می‌کند یا اقدامات دیگری مانند جراحی یا پرتودرمانی انجام می‌دهد.

متخصص داخلی یک پزشک کلینیکی است که در زمینه تشخیص و درمان بیماری‌های داخلی آموزش دیده است. این پزشکان می‌توانند در مطب، بیمارستان، یا مراکز درمانی دیگر کار کنند.

این رشته‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

• فوق تخصص‌های بالینی که به تشخیص و درمان بیماری‌های داخلی در زمینه‌های خاص می‌پردازند.
• فوق تخصص‌های پژوهشی که به انجام تحقیقات در زمینه پزشکی داخلی می‌پردازند.

در ایران، فوق تخصص‌های پزشکی داخلی پس از گذراندن دوره رزیدنتی پزشکی داخلی، دوره‌ای 3 تا 7 ساله در یکی از رشته‌های فوق تخصصی را می‌گذرانند. پس از پایان این دوره، آنها می‌توانند با دریافت گواهینامه از سازمان نظام پزشکی ایران، به عنوان فوق تخصص پزشکی داخلی فعالیت کنند.

البته این جدول تنها یک راهنمای کلی است و ممکن است در برخی موارد، پزشکان متخصص دیگر نیز در درمان برخی بیماری‌ها نقش داشته باشند. به عنوان مثال، متخصص قلب ممکن است در درمان بیماری‌های قلبی عروقی که نیاز به جراحی دارند، با جراح قلب همکاری کند. یا متخصص مغز و اعصاب ممکن است در درمان بیماری‌های عصبی که نیاز به جراحی دارند، با جراح مغز و اعصاب همکاری کند.

در صورت بروز هرگونه بیماری، بهتر است ابتدا با پزشک عمومی مشورت کنید. پزشک عمومی می‌تواند بیماری شما را تشخیص دهد و در صورت نیاز، شما را به متخصص مناسب ارجاع دهد.

متخصص داخلی (internist) یا پزشک عمومی، یک پزشک متخصص در تشخیص و درمان بیماری‌های داخلی است. این بیماری‌ها می‌توانند شامل طیف گسترده‌ای از مشکلات پزشکی از جمله بیماری‌های قلبی، ریوی، گوارشی، عصبی، کلیوی، غدد درون‌ریز و خونی باشند.

برخی از بیماری‌های اصلی که متخصص داخلی آنها را درمان می‌کند عبارتند از:

• بیماری‌های قلبی عروقی، مانند بیماری قلبی، سکته مغزی، فشار خون بالا و بیماری عروق کرونر.
• بیماری‌های ریوی، مانند آسم، برونشیت مزمن، و ذات الریه.
• بیماری‌های گوارشی، مانند زخم معده، بیماری کرون، و کولیت اولسراتیو.
• بیماری‌های عصبی، مانند سکته مغزی، بیماری آلزایمر، و پارکینسون.
• بیماری‌های کلیوی، مانند نارسایی کلیه، سنگ کلیه، و عفونت کلیه.
• بیماری‌های غدد درون‌ریز، مانند دیابت، تیروئید کم‌کار، و تیروئید پرکار.
• بیماری‌های خونی، مانند کم‌خونی، سرطان خون، و بیماری‌های خونریزی‌دهنده.

علاوه بر این بیماری‌ها، متخصص داخلی ممکن است سایر بیماری‌های داخلی را نیز درمان کند، مانند:

• عفونت‌های جدی، مانند پنومونی و مننژیت.
• بیماری‌های خودایمنی، مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید.
• بیماری‌های التهابی، مانند سندرم روده تحریک‌پذیر و بیماری التهابی روده.
• بیماری‌های متابولیک، مانند کلسترول بالا و دیابت.
• بیماری‌های سرطانی، مانند سرطان سینه و سرطان پروستات.

متخصص داخلی با انجام معاینه فیزیکی، گرفتن شرح حال پزشکی، و انجام آزمایشات و تصویربرداری، به تشخیص بیماری می‌پردازد. پس از تشخیص بیماری، متخصص داخلی برای درمان آن دارو تجویز می‌کند یا اقدامات دیگری مانند جراحی یا پرتودرمانی انجام می‌دهد.

متخصص داخلی یک پزشک کلینیکی است که در زمینه تشخیص و درمان بیماری‌های داخلی آموزش دیده است. این پزشکان می‌توانند در مطب، بیمارستان، یا مراکز درمانی دیگر کار کنند.

این رشته‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

• فوق تخصص‌های بالینی که به تشخیص و درمان بیماری‌های داخلی در زمینه‌های خاص می‌پردازند.
• فوق تخصص‌های پژوهشی که به انجام تحقیقات در زمینه پزشکی داخلی می‌پردازند.

در ایران، فوق تخصص‌های پزشکی داخلی پس از گذراندن دوره رزیدنتی پزشکی داخلی، دوره‌ای 3 تا 7 ساله در یکی از رشته‌های فوق تخصصی را می‌گذرانند. پس از پایان این دوره، آنها می‌توانند با دریافت گواهینامه از سازمان نظام پزشکی ایران، به عنوان فوق تخصص پزشکی داخلی فعالیت کنند.

البته این جدول تنها یک راهنمای کلی است و ممکن است در برخی موارد، پزشکان متخصص دیگر نیز در درمان برخی بیماری‌ها نقش داشته باشند. به عنوان مثال، متخصص قلب ممکن است در درمان بیماری‌های قلبی عروقی که نیاز به جراحی دارند، با جراح قلب همکاری کند. یا متخصص مغز و اعصاب ممکن است در درمان بیماری‌های عصبی که نیاز به جراحی دارند، با جراح مغز و اعصاب همکاری کند.

در صورت بروز هرگونه بیماری، بهتر است ابتدا با پزشک عمومی مشورت کنید. پزشک عمومی می‌تواند بیماری شما را تشخیص دهد و در صورت نیاز، شما را به متخصص مناسب ارجاع دهد.